Korte terugblik op een bewogen week

PVV pakt de verkiezingswinst: Bakkie met Bergsma legt uit waarom. En wat is nu die "pathocratie", die regering van gewetenlozen, waar steeds meer mensen genoeg van hebben?

Het was me het weekje wel.

Terwijl op veel plekken de tranenthee wordt uitgeschonken vanwege de uitslag van de verkiezingen overheerst toch vooral de Schadenfreude (en niet te vergeten opluchting) over het voorlopige verlies van Frans Timmermans.

Ook de verbazing van VVD-kiezers (wie zijn toch die mensen?) over de aftocht van Dilan Yeşilgöz heeft iets vermakelijks. Wat overheerst, in én buiten mijn bubbel (want waar begint en eindigt die bubbel in vredesnaam nog na afgelopen woensdag) is een verzet voorbij de schaamte. Een belangrijke stap. Misschien geen “echt” verzet, hoor ik velen terecht zeggen, geen aanval op de Koning op het schaakbord, maar er zijn wel een hoop pionnetjes bijgekomen. Het doodgezwegen deel van Nederland. Dat zegt: DIT NIET. Niet die kosmopolitische elite, niet dat nep-links, niet die bemoei- en roofzucht, niet die groene gendergekte. Gewoon, niet.

Ik ga de ontwikkelingen in de komende tijd op de voet volgen.

Bekijk en lees vooral nog mijn content van de afgelopen week, om te beginnen op The Fire Online over ‘de Pathocratie’.

Hier ga ik in op het werk van Andrew Lobaczewski. Hij was psychiater en slachtoffer van vervolging in de Sovjettijd. Je hoeft overigens geen psychopaat te diagnostiseren of in persoon te betrappen om te weten dat we momenteel leven in een systeem dat psychopathie bevoordeelt. En dat normale mensen leren in dat systeem mee te draaien, met alle gevolgen van dien.

Het onderwerp sluit ook weer aan op het nieuws van de week, waarin Geert Wilders de verkiezingen wint. Een spaak in de wielen van dat systeem volgens velen, een voortzettingen van hetzelfde volgens anderen.

Hij won in ieder geval vanwege de combinatie van een breed ongenoegen in de samenleving en ‘de kracht van de laatste emotie'. Met dat laatste bedoel ik dat tot aan het stemhokje (en zelfs nog ín het stemhokje) alle gevestigde gevoelens en ideeën die bestaan rond de PVV, plaatsmaakte voor de emotie van “het moet maar”. Ik heb het om mij heen gehoord van mensen, en we zien het ook terug in de diverse samenstelling van de kiezers.

Een uitgebreide analyse hierover deed ik in Bakkie met Bergsma, mis deze uitzending dus niet! (zie videolink bovenaan)

(En tot slot: steun mijn werk, mijn website en podcast met een donatie, via mijn site of direct hier. Dank!)

Ik wens jullie allemaal een mooi, optimistisch, verbindend en tranenvrij weekeind.

Groet,

Sietske